Ο Σεπτέμβρης ήρθε και τα παιδιά θα βγουν σιγά σιγά στις σχολικές αυλές. Αν πάμε το χρόνο πίσω θα θυμηθούμε τη μικρή θλίψη που είχαν αυτές οι ημέρες για το καλοκαίρι και την ξεγνοιασιά που αφήσαμε πίσω μας αλλά και τη γλυκιά προσμονή της αντάμωσης με τους φίλους μας. Ακόμα θα θυμηθούμε τα παιχνίδια που κάναμε στις σχολικές αυλές… Τι λέτε, δεν αξίζει να περάσουμε αυτά τα παιχνίδια και στα δικά μας παιδιά, έτσι ώστε να κάνουμε την επιστροφή στις σχολικές αυλές λίγο πιο χαρούμενη;

Τα αγαλματάκια

Αυτό το παιχνίδι χρειάζεται από τρία παιδιά και πάνω. Ένα παιδί κάνει «μάνα» και λέει τη φράση «αγαλματάκια ακούνητα μέρα ή νύχτα». Όταν τα άλλα παιδάκια έχουν πάρει την πόζα τους και είναι ακίνητα φωνάζουν «μέρα», το παιδί που «τα φυλάει» ανοίγει τα μάτια και αν κάποιο παιδάκι κινηθεί, τότε «τα φυλάει» εκείνο αλλιώς συνεχίζουν.

Η μικρή Ελένη

Ένα παιδάκι που έχει το ρόλο της Ελένης κάθεται στο κέντρο ενός κύκλου. Τα υπόλοιπα παιδιά πιασμένα χέρι-χέρι γυρίζουν γύρω της και τραγουδούν «Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω, κλείσε τα ματάκια σου και πιάσε όποιον θες». Τότε η Ελένη σηκώνεται με κλειστά μάτια, πιάνει ένα από τα υπόλοιπα παιδάκια και αν το αναγνωρίσει, δίνει σ’ εκείνο την θέση της στο κέντρο του κύκλου.

Καμάρα

Το παιχνίδι αυτό είναι το κλασικό σχοινάκι. Δύο παιδιά είναι έξω και το γυρίζουν και τα υπόλοιπα παιδιά αναπηδούν. Αν κάποιο μπερδευτεί, βγαίνει έξω, παίρνει τη θέση του παιδιού που γυρνούσε το σχοινί κι εκείνο μπαίνει στην άλλη ομάδα.

Χαλασμένο τηλέφωνο

Ένα παιχνίδι που έχει πολλή πλάκα είναι και το «χαλασμένο τηλέφωνο». Τα παιδιά κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο. Το πρώτο παιδί λέει μία λέξη στο αυτί του επόμενου κι αυτό συνεχίζεται μέχρι το τελευταίο παιδί, που πρέπει να βρει τη λέξη που είπε το πρώτο. Η αλήθεια είναι ότι συχνά τα παιδάκια που συμμετέχουν, λένε τη λέξη γρήγορα ώστε να δυσκολέψουν λίγο τη διαδικασία. Αυτό κάνει το παιχνίδι πολύ διασκεδαστικό είτε το τελευταίο παιδί βρει τη λέξη είτε όχι.

Τα μήλα

Στο παιχνίδι αυτό τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Δύο παιδιά κάθονται έξω και πετούν την μπάλα και τα άλλα βρίσκονται μέσα. Σκοπός των παιδιών που κάθονται αντικριστά, απ’ έξω, είναι να πετύχουν τα παιδιά που βρίσκονται ενδιάμεσα. Τα παιδιά που προσπαθούν να αποφύγουν τη μπάλα, αν καταφέρουν να την πιάσουν ενώ βρίσκεται στον αέρα, κερδίζουν ένα «μήλο», δηλαδή μια ζωή. Έτσι όταν τους πετύχει η μπάλα μπορούν να συνεχίσουν το παιχνίδι, διαφορετικά βγαίνουν έξω. Ο τελευταίος που θα μείνει είναι ο νικητής αν οι άλλοι δύο κάνουν 12 προσπάθειες και δεν καταφέρουν να τον πετύχουν. Αν τα καταφέρουν τότε εκείνοι είναι οι νικητές.

Αυτά είναι πέντε μόνο από τα αμέτρητα παιχνίδια που σκαρφιζόμασταν, όταν ήμασταν μικρά. Τότε που το διάλειμμα ήταν…το αγαπημένο μας μάθημα! Μπορεί να το γράφαμε για πλάκα στα λευκώματα, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι μέσα από αυτά τα παιχνίδια, τα παιδιά μπορούν να μάθουν πολλές αξίες, όπως είναι η ευγενής άμιλλα, ο υγιής ανταγωνισμός και η λειτουργία σε ομάδα. Τι περιμένετε, μάθετε τους όσα ξέρετε και δείξτε τους ότι τα πραγματικά παιχνίδια, δεν είναι αυτά που τα καθηλώνουν μπροστά από μια οθόνη!